Kako smo videli, pravo na porodičnu penziju mogu da ostvare i članovi porodice lica koje u momentu smrti nije primalo penziju, ali je bilo obavezno osigurano, odnosno ispunjavalo je uslove za jednu od navedenih vrsta penzije ili je imalo najmanje pet godina staža osiguranja.
Upravni sud se u svojoj praksi bavio pitanjem nadležnosti za odlučivanje o utvrđivanju staža preminulog lica, te je konstatovao sledeće: „U obrazloženju osporenog rešenja tuženi organ je naveo da je prvostepeno rešenje pravilno i na zakonu zasnovano, jer u matičnoj evidenciji za pok. BB ne postoje podaci o ostvarenom penzijskom stažu i zaradama, pri čemu činjenice od značaja za ocenu ispunjenosti uslova za priznavanje prava na porodičnu penziju nisu utvrđivane ocenom dokaza koje je tužilja dostavila prvostepenom organu u postupku koji je prethodio donošenju prvostepenog rešenja, kao i uz žalbu. Kako se u upravnom postupku pokrenutom zahtevom za priznavanje prava na porodičnu penziju može istovremeno odlučiti i o zahtevu za utvrđivanje staža, ukoliko isti nije evidentiran u matičnoj evidenciji, ili voditi i poseban postupak radi utvrđivanja tog staža, prvostepeni organ je bio dužan da o tome pouči tužilju, u smislu citirane odredbe člana 8. stav 1. Zakona o opštem upravnom postupku, pogotovo pri činjenici da je priložila overene kopije prijava o utvrđenom ličnom dohotku i stažu osiguranja u kojima su upisani podaci o radnom stažu.“ (Presuda Upravnog suda II-2 U. 8168/19)
Međutim, ukoliko je smrt člana porodice nastupila kao posledica povrede na radu ili profesionalne bolesti, članovi porodice ovog osiguranika stiču pravo na porodičnu penziju bez obzira na dužinu penzijskog staža tog lica.