Sva imovina koju su supružnici stekli u braku svojim radom predstavlja zajedničku imovinu supružnika (sagradili su kuću, kupili automobil), bez obzira na to što kao vlasnik uglavnom bude upisan samo jedan supružnik.
Kada ne bi bilo izdvajanja dela drugog supružnika iz nasleđa došlo bi do nepoštenih situacija prema tom drugom supružniku. Zbog toga se taj deo imovine supružnika umrlog izdvaja, a ostatak se nasleđuje.
Primer. Ostavilac je stekao vikendicu sa suprugom za vreme trajanja braka. Naslednici su supruga i sin. Kako je vikendica upisana na suprugovo ime u listu nepokretnosti, kada ne bi došlo do izdvajanja supruginog dela, supruga i sin ostavioca bi nasledili po polovinu vikendice.
Kada dođe do izdvajanja (pretpostavimo da je doprinos u kupovini vikendice svakog od supružnika 50%), nasleđuje se samo jedna polovina vikendice, ona koja stvarno pripada ostaviocu, pa bi od tog dela supruga ostavioca dobila polovinu i sin polovinu. Po okončanju ostavinskog postupka, supruga ima tri četvrtine, a sin jednu četvrtinu prava svojine na vikendici.
Važno je znati da je, da bi došlo do izdvajanja imovine supružnika u ostavinskom postupku, potrebno da se s tim saglase ostali naslednici, u suprotnom se upućuju na parnicu.
Ako, na primer, supruga umrlog, koja je ujedno majka njihovog maloletnog deteta, traži izdvajanje bračne tekovine, o tome se obaveštava centar za socijalni rad. Centar za socijalni rad postavlja maloletniku staratelja, koji umesto majke daje nasledničku izjavu, to jest saglasnost za izdvajanje, ukoliko centar proceni da je takva izjava u interesu deteta.